Ik zie de vraag al komen. Al voordat de woorden gesproken zijn. Ik hoor ze al door iemands hoofd gaan. Hoor ik daar een WAT ALS? JA! Hoor ik daar het woord ONBEWOOND EILAND? JA! Elke veganist heeft deze vraag namelijk gehoord. Ben je net veganistisch gaan eten, bereid maar een goede reactie voor want de vraag gaat nog vaak komen. Ook wel bekend als, de onbewoond eiland vraag:
“Wat als je op een onbewoond eiland terecht komt en er is niets anders te eten dan een stuk vlees. Dan zou je dat toch eten??”
Ik ben soms best verbaasd. Hebben vleeseters soms een script aan elkaar uitgedeeld? Een script dat heet “Standaard vragen wanneer je er achter komt dat iemand geen dieren eet. Leer dit uit je hoofd”.
Wat eet je dan op brood? Ben je niet zwak? Hoe kom je aan je eiwitten? Mis je dit of dat niet? Heb je niet altijd honger?
Ik kan meestal wel merken aan iemand wanneer een vraag komt vanuit oprechte interesse en om een ingang te zoeken om een dialoog aan te gaan. Ik kan ook zien als het van iemand komt die eigenlijk belachelijk wil maken en niet geïnteresseerd is. Die eerste beantwoord ik. De tweede negeer ik. Ik reageer vaak met de vraag “waarom stel je die vraag?”. Meestal heeft iemand niet eens door waarom hij of zij die vraag stelt. Eigenlijk zit er een andere vraag achter:
“Hoe perfect probeer je te zijn? Waar is je zwakte?”
Ik antwoord door te zeggen dat ik niet perfect ben. Je zou me zeker kunnen betrappen op imperfectie. Veganisme is niet een streven naar perfectie maar meer een manier om zo min mogelijk lijden teweeg te brengen. Dat betekent dat ik nooit op een eindpunt terecht kom. Ik ben er, dus ik breng lijden teweeg. Alleen gewoon zo min mogelijk. That is it.
Wat als ik wel op een onbewoond eiland terecht zou komen waar helemaal niets anders is dan een dier. Zou ik het dan doen? Ik weet het echt niet. Ik weet niet hoe ik in zo’n situatie ben. Ik kan me niet voorstellen dat ik een levend wezen dat wil leven tot een eind zou kunnen brengen. Ik kan het me niet voorstellen. Ik kan me ook niet voorstellen om extreme honger te hebben. Dus ik weet het niet. Het punt is. Die situatie zal nooit komen. Het punt is, dat we in een wereld leven overvol met eten. We hebben te veel, overal, wanneer je maar wilt. Dus de vraag is onnodig.
Maar de achterliggende vraag snap ik.
Maar dat heeft meer te maken met het beeld van veganisme; het streven naar perfectie in plaats van het streven naar zo min mogelijk leed teweeg brengen.
Maar wat als ze op dat onbewoonde eiland nou toevallig een pakketje hadden liggen met risotto en bietjes? En een flesje wijn? Dan zou ik zeker weten wat ik op mijn zelf gemaakte vuurtje zou laten pruttelen! Heerlijke bieten risotto. Makkelijk, lekker. En er hoeft niemand voor te lijden.
PrintCreamy Bieten Risotto
Ingrediënten
- 2 theelepels tijm
- 1 ui
- 1 teentje knoflook
- 150 gram risotto rijst
- 300 ml witte wijn
- 300 mil groente bouillon
- 3 rode gekookte bieten
- 1 blik witte reuze bonen
- 100 ml sojaroom / rijstroom
- Handje rucola (optioneel)
Instructies
- Verwarm de olie in een pan en fruit de ui en de knoflook ongeveer 5 minuten.
- Voeg de rijst toe en bak door totdat de korrels wat glazig worden.
- Doe de wijn er bij en breng het aan de kook. Zet het vuur wat lager en roer door.
- Wanneer de wijn is ingetrokken, voeg de bouillon toe aan de risotto.
- Doe dit met een pollepel stapje voor stapje.
- Elke keer wanneer het water verdampt is, doe je er een nieuwe lepel bij.
- Waneer je het laatste beetje bouillon hebt weg gewerkt, doe je de bieten in de pan.
- Roer goed door elkaar.
- Voeg dan de boontjes toe, room en breng nog wat meer op smaak met peper en zout.
- Roer de rucola er door heen.
- Klaar!
4.1.0.16 /wat-als-je-op-een-onbewoond-eiland-was-zou-je-dan-rode-bieten-risotto/
