Ik ontdekte tahini (tahin / sesampasta) op een van mijn zwerftochten in de Kanaalstraat in Utrecht. Oooh de Kanaalstraat (kijkt verliefd). De oneindige Turkse winkeltjes, de stinkende scooters en de gezellige drukte. In één van die Turkse winkeltjes vond ik een pot met tahini. De eerste keer dat ik het proefde moest ik even wennen. Het heeft een aparte smaak. Nu 8 jaar later eet ik het nog steeds dagelijks en mijn man en zoontje ook. Ik vertel je hier graag alles over tahini. Welke soorten zijn handig voor welk recept en waar je het kunt krijgen.
Waarom eten wij dit zoveel?
Tahin is een heel handig en veelzijdig goedje. Je smeert het op brood, maakt er een dressing van of strooit een eetlepel over je rijst of curry. Waar ik jaren geleden kaas als finishing touch gebruikte, gebruik ik nu tahini. Je smaakpupillen moeten altijd even wennen aan en verandering maar na verloop van tijd wil je niet anders! Het geeft net een beetje extra smeuïgheid en sjeu aan een simpele plantaardige maaltijd.
Wat is tahin eigenlijk?
Tahin is een notenpasta die gemaakt is van sesamzaadjes. Het is een ingrediënt dat veel gebruikt wordt in Midden – Oosterse recepten (hummus!). Het lijkt een beetje op amandelpasta, pindakaas, zonnebloempitpasta en ga zo maar door. De sesamzaadjes worden zo lang fijn gemalen in een (enoooorme) keukenmachine, totdat je dus een glad, olierijk goedje krijgt.
Welke soorten zijn er?
In het kort heb je witte en donkere / bruine tahin.
Witte tahin is gemaakt van gepelde en geroosterde sesamzaadjes en heeft een wat lichtere smaak van de donkere tahin. Deze is perfect voor sauzen en dressings.
De donkere tahin is gemaakt van een ongepeld maar ook geroosterde sesamzaden. Deze heeft ook een wat sterkere smaak en is meer geschikt voor op brood, cracker of rijstwafel.
Waar kun je het krijgen?
Waar ik voorheen dus heel de stad door fietsen op zoek naar zo’n pot goud, is het nu zelfs bij de Albert Heijn te krijgen. Je zult het niet geloven, maar zelfs in mijn (ietwat conservatieve, ietwat rechtse, ietwat alles-buitenland-eng) dorp, vind je tahin! Maar ze zijn er sowieso in allerlei versies in toko’s en biologische winkels.
Hoe lang kun je het bewaren?
Een eeuwigheid. Net als pindakaas. Maar ik denk dat het binnen een jaar geconsumeerd moet worden. Maar wanneer je eenmaal tahin leert kennen, zul je het zo vaak gebruiken dat het niet het einde van het jaar haalt ;).
Waarom dit blog?
Ik denk dat het fijn is om te weten voor niet-vegans, dat je niet perse alle dierproducten hoeft te vervangen voor exact hetzelfde maar dan plantaardig. Plantaardig vlees, kaas, vis, eieren, salami, eiersalade, enzovoort.
Het is juist zo ontzettend leuk dat wanneer je nee zegt tegen het ene, er een hele wereld opengaat voor het andere. Ik had nooit gehoord van tahini, edelgistvlokken, lijnzaad, liquid smoke, tempeh, tofu en ga zo maar door. Net zoals dat het zo leuk is om naar een ander land te gaan en uit je veilige context te komen, zo is het ook leuk om andere smaken en texturen te ontdekken.
Dat enthousiasme voor iets nieuws is zo belangrijk om een langdurige omschakeling te maken naar een plantaardige levenswijze. Want hoe meer je je richt op dat wat wel kan en wat voor fijne, heerlijke, smaakvolle nieuwe ervaringen je hebt, hoe minder je je nog richt op je oude gewoontes.
Al goed, veel plezier met ontdekken!
