Hoor je ze ook? Op de vroege paasochtend? Die heel gemotiveerde vogeltjes? Ze gaan er echt voor. Zingen en voorplanten! Ze weten er een feestje van te maken. Terwijl wij ons aan het volproppen zijn tijdens het paasontbijt lijken zij buiten nog harder te fluiten. Wat nou ontbijten? Nieuw leven! Nieuwe kansen!
Pasen gaat natuurlijk over het verhaal van Jezus. Maar toen ik nog even aan het doezelen was in bed en luisterde naar die vogels dacht ik niet aan dat paasverhaal maar aan een ander bijbelboek. Genesis. Ik wil je meenemen naar het allereerste nieuwe leven dat staat beschreven in de Bijbel. Ik neem je mee naar een kersverse nieuwe wereld. Op die wereld stond een tuin. De tuin van Eden.
“In den beginne…”
Stel je voor. Je loopt in een wereld vol met kleurrijke bomen. Onder je voeten groen gras. Om je heen oneindige schoonheid. Er zijn geen wegen te bekennen. De frisse lucht vult je longen en het warme zonlicht schittert door de bladeren. Op je blote voetjes friemel je door het frisse gras. Je paradeert er natuurlijk in je nakie. Een slokje kokoswater hier en een happie verse mango daar. Dit is het paradijs. Het échte paradijs. Zo begint die eerste scene in de Bijbel.
God heeft net even in een paar dagen de aarde geschapen met alles ‘d’r op en d’r an’. Op het laatst schept hij de mens naar zijn evenbeeld. De zon schijnt en die gemotiveerde vogels fluiten zo hard als ze kunnen. Daar lopen de eerste mensen. Adam en Eva. Ik kan me voorstellen dat ze hun ogen uitkeken. Maar ik kan me voorstellen dat ze me ook een partij honger kregen! Tja, wat stond er op het menu? Wat aten zij voor paasontbijt? In de eerste verzen van de bijbel geeft God geeft de eerste mensen het eten. Daar staat het volgende:
“Hierbij geef ik jullie alle zaaddragende planten en alle vruchtbomen op aarde; dat zal jullie voedsel zijn”.
Potdikkie. Wacht even. Dus als we het even goed lezen gaf God ze een plantaardig dieet. Hij schiep de mens ook nog eens naar zijn evenbeeld (Wat zegt dat over zijn dieet voorkeuren? God is a V…..?)
Waarom zeg ik dit nou?
De Bijbel is een verzameling boeken. Deze boeken hebben allerlei verschillende dingen te melden, onder andere over eten. Toch vind ik het bijzonder dat het allereerste verhaal gaat over de mens die onderdeel is van de natuur en diezelfde natuur ‘voorgeschoteld’ krijgt. De mens is totaal afhankelijk van die natuur. Maar niet alleen is het afhankelijk het krijgt tegelijkertijd ook álle touwtjes in handen. Het heeft de verantwoordelijkheid gekregen over die hele wereld, over alles wat er op leeft. Om er over te waken, te zorgen, te heersen. Wat een klus! Kunnen we dat wel? Nou… uhmmm…
Wat doen we met die verantwoordelijkheid?
Terwijl ik dit schrijf waait het hard buiten. Best wel symbolisch voor de toestanden in de wereld. Mag ik onder een deken kruipen en niet meer naar buiten komen jongens? We lijken te falen. Wat moeten we aan met al die verantwoordelijkheid? En toch, ieder mens heeft die verantwoordelijkheid, of we het nou willen of niet. Dat is eigenlijk precies wat Jezus wilde benadrukken. Verantwoordelijkheid nemen voor je eigen welzijn, die van de ander en die van de hele wereld om je heen. Dit is de grootste uitdaging waar we altijd al voor hebben gestaan. Vanaf het begin.
Dus onder het mom van het allereerste begin, nieuwe hoop, nieuw leven, de natuur en al het wonderschone daaraan:
Hoe kunnen we ons paasontbijt zo veel mogelijk op die tuin van Eden laten lijken? Alsof we alle verantwoordelijkheid in handen hebben? Alsof wij als kleine individuutje de hele wereld zouden kunnen beïnvloeden? Hoe zou jouw Pasen er dan uitzien?
