Oh nee! Onlangs las ik een Instagram bericht van een vegan blogster. Ze bekende dat ze tijdens haar zwangerschap wel eens ei en vis had gegeten. Ik schrok niet omdat ze dat had gegeten. Maar meer omdat ze dus het gevoel had om dit te moeten bekennen. Blijkbaar is er een beeld van vegans dat zij dus ALTIJD en OVERAL nee kunnen zeggen tegen dierenproducten. Toen schrok ik weer.
Want wat als dat WEL zo is?
Dan ben ik dus écht geen veganist.
Hier vertel ik je waarom.
Imperfectie
Een mens is nooit perfect. Ik ook niet. Er is altijd een falen in mijn goede bedoelingen. Probeer ik mijn kledingkast netjes te houden, dan ligt er op een dag een spijkerbroek hoopje. Probeer ik productiever te zijn, dan kijk ik toch nog die ene vlog. Probeer ik minder te snoepen, dan ligt er altijd ineens een chocoladereep voor mijn neus. Heb ik daar dus niet zelf neergelegd hè. Die ligt daar dan ineens.
Zomaar.
Sociale situaties
Ja joh. Ik heb zeker iets van dieren gegeten in de afgelopen zeven jaar. Dat lijkt me een no-brainer. En dan niet alleen een gevalletje, oh nee daar zat dierlijke vitamine D in of een druppeltje honing. Maar nee echt kaas, ei of gebak waarvan ik wist dat het het dierlijk was.
Bij mij zit dat hem vooral in dat ik een sucker ben voor sociale situaties.
Om tegen iemand te zeggen “nope, thanks voor het maken maar ik wil het niet” moet je mij eerst van mijn ik-wil-niemand-een-rotgevoel-geven syndroom afhelpen. Ik kan me soms in bochten wringen om maar te voorkomen dat iemand teleurgesteld is in mij. Of zich afgewezen voelt. (Terwijl het natuurlijk de vraag is of iemand zich zo écht voelt als ik nee zeg.)
There you go. Mijn kwetsbaarheid in een zinnetje.
Verleidingen
Laten we ook niet vergeten dat we een enorm sterk brein hebben dat IK WIL PATAAHAAT! schreeuwt wanneer je langs een frietkraam fietst. Onze wereld ligt echt barstens vol met eet verleidingen. Echt o-ver-al. Wil je van junkfood en / of dierlijk eten afblijven dan moet je toch echt wel snoeiharde discipline hebben. JA toch?
Ondanks dat je weet dat er enorm leed schuilt achter die snickers dan is het ook oké dat je soms die verleiding niet kan weerstaan. Juist omdat je die dan op de lange termijn wél kan weerstaan. Dat is de crux. Dat is de potdikkie vreselijke grap van gewoontes veranderen.
Want de vraag is niet zozeer of je ooit een keer dieren gaat eten (of te veel eet / peuk rookt / niet sport / te kort slaapt / vloekt / vul zelf maar in), maar meer wanneer. En dat je dan voorbereid bent op hoe je er mee om gaat. Hoe aardiger je bent voor jezelf, begripvol en liefdevol, hoe makkelijker het is om gewoon weer verder te gaan. Zo krijg ik nieuwe gewoontes onder de knie.
Dus heb ik echt nooit meer dieren gegeten? Ja zeker wel! Ik ben een imperfect mens op zoek naar manieren om mijn waarden tot uiting te brengen. Ik doe ook maar mijn best om niet bij te dragen aan meer leed. Soms maak ik keuzes die niet altijd passen bij wat ik van plan was. Maar hoe langer je doorgaat, hoe makkelijker het is. Na zeven jaar zit de vegan gewoonte er zo ingebakken dat dit soort situaties vrijwel niet meer voorkomen.
En is dat wel het geval, dan ga ik daarna gewoon weer door met waar ik was gebleven.
Leven in een wereld waar dieren eten de norm is
We hebben met z’n allen een leefomgeving gecreëerd waarin soberheid niet vanzelfsprekend is. De juiste keuze maken is niet de meest voor de hand liggende. Kies je voor een plantaardige levensstijl, dan zijn er allerlei aspecten die het soms moeilijk maken. Je partner, de supermarkt, de beschikbare kennis, familie en bovenal je eigen BREIN.
Want ook al hopen we altijd dat je als individu helemaal op jezelf staat. Dat is niet zo. We zijn altijd onderdeel van een groep. Je gezin. Je familie. Je vrienden. Je dorp. Je werk. De samenleving. En we zijn vooral geneigd om te doen wat de ander doet. Zwem je daar tegenin, dan is het alleen maar normaal dat dat soms een uitdaging is.
Een steuntje in de rug
Ik hoop dat het helpt om te weten dat wanneer je een levensstijl gewoonte probeert aan te passen, dat iedereen dat lastig vindt. Ik ook! Iedereen doet ook maar wat en probeert ook maar wat. De kunst is om niet op te geven wanneer het iets is waar je naar verlangt. Want voordat je het weet, word je er steeds beter in.
Herken jij je in iets wat ik schrijf? Of vind je het niet moeilijk om gewoontes te veranderen?
